L4 L5 (tyłowy- pchnięcie centralne) mogą być różno-rodne i umiejsco-wione w okolicy lędźwiowo-krzy-żowej ud, podudzi i stóp oraz w okolicy krocza różnorodne (zarówno w obrębie ud, podudzi, jak i stóp) może występować nie- trzymanie moczu i kału mogą być rozlegle osłabienie odruchów skokowych w liniach osiowych. Dotyczy to zwłaszcza korzeni L5 oraz S p które są najczęściej uciśnięte. Ponadto wszyscy badacze zgadzają się z tym, że istnieją duże różnice indywidualne.
Z tych względów nawet najdokładniej wykonane badanie zaburzeń czucia nie daje pewności co do poziomu uszkodzenia. Wyniki tego badania należy zatem analizować razem z lokalizacją bólów z przeniesieniem oraz z zaburzeniami ruchów.
W celu uzyskania najbardziej wiarygodnych wyników czucie bada się dwoma sposobami: 1) za pomocą kłaka waty oraz 2) ostrą igłą (badanie lekkiego dotyku).
Zaburzenia czynności korzenia na skutek ucisku lub rozciągania wpływają na odruchy ścięgnowe w okolicy kolana i stawu skokowego. Badanie odruchów ułatwia lokalizację uszkodzonego korzenia.
Odruch kolanowy dotyczy 3 i 4 korzenia lędźwiowego. Większe zaburzenia czynności korzeni wpływają hamująco na ten odruch. Odruch ten prawie nigdy nie ginie w uszkodzeniach lędźwiowych krążków międzykręgowych. W uszkodzeniach typowych, tj. na poziomie L4-L5 oraz L5-Sp odruch ten nie ulega żadnym zmianom.
Odruchy skokowe dotyczą 1 i 2 korzenia krzyżowego. Zaburzenia korzenia S15 zdarzające się w uszkodzeniach krążka międzykręgowego na poziomie Ls-Sp powodują osłabienie lub nawet całkowity zanik tego odruchu. Z chwilą utraty tego odruchu zdrowienie przebiega powoli, nawet w przypadku całkowitego uwolnienia uciśniętego korzenia sposobem operacyjnym. Nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach odruch skokowy nie wraca wcześniej niż przed upływem roku.
Zmiany odruchu skokowego stanowią najbardziej użyteczny objaw różnicujący uszkodzenie 5 korzenia lędźwiowego z uszkodzeniem 1 korzenia krzyżowego, a więc 2 krążków najczęściej ulegających uszkodzeniu.
